Η μέρα που η αλεπού έγινε κόκκινη* και Το Ποτάμι** στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Να μιλάτε στους γονείς σας, στους φίλους, στους αγαπημένους σας. Να προσέχετε τις λέξεις που πληγώνουν και σαν ειπωθούν δεν έχουν γυρισμό. Να βοηθάτε τους ανήμπορους και να μπαίνετε συχνά στη θέση των άλλων ν για να καταλαβαίνετε τι νιώθει…

*Η Μέρα που η Αλεπού έγινε κόκκινη, Λίλη Λαμπρέλλη, εικ Κέλυ Ματαθία Κόβο, εκδ. Πατάκη

Μια φορά κι έναν παλιό καιρό οι αλεπούδες είχαν διαφορετικό χρώμα από όσο τις ξέρουμε στις μέρες μας. Ήταν γκριζωπές! Μύριζαν επίσης, άσχημα πολύ! Εκείνον  λοιπόν τον καιρό γεννήθηκε μια αλεπουδίτσα κι ήταν τόσο χαρούμενη και παιχνιδιάρα που η έγνοια της ήταν να παίζει με τα λουλούδια και να στολίζει το λαιμό της με γιρλάντες. Μια μέρα μέσα στο δάσος ενώ περπατούσε, τρεις ασβοί της έκλεισαν το δρόμο. Και τί δεν της είπαν… Για την ασχήμια της, μίλησαν, για την απαίσια  μυρωδιά της και για την γελοία εμφάνισή της. Η Αλεπουδίτσα στεναχωρήθηκε τόσο που ζάρωσε κι έγινε μια μικρή χνουδωτή γκρίζα μπάλα. Κι όσο κι αν έκλαψε και αν παραπονέθηκε η κοροϊδία συνεχίστηκε χωρίς σταματημό. Ώσπου την κλώτσησαν μακριά και ψηλά και τότε ήρθαν τα χειρότερα. Βρέθηκε σε ένα βούρκο που τσαλαβουτούσαν μέσα του γουρούνια. Κι εδώ η ίδια αντιμετώπιση. Κι εδώ το φευγιό της ήταν βίαιο και ταπεινωτικό.

 Εκείνη ακριβώς τη στιγμή της μεγάλης απογοήτευσης εμφανίστηκαν οι τρεις Μοίρες που με τον τρόπο τους ξαναμοίραναν την αλεπουδίτσα με νέες ευχές που της άλλαξαν τη ζωή…

Θάρρος, περηφάνεια και γενναιότητα της χάρισαν…

Ομορφιά και ζηλευτή χάρη στη θωριά της απόκτησε…

Εξυπνάδα, χαρά και πονηριά περισσή …

Κι όλοι εκείνοι που την πλήγωσαν απέκτησαν όσα τής καταλόγισαν και την κορόιδεψαν.

Παραμύθι «μαγικό» από την αγαπημένη παραμυθού των πολλών και συγγραφέα  Λίλη Λαμπρέλλη. Παραμύθι σύγχρονο αλλά με  εκείνη τη στόφα των παλιών καλών ιστοριών.

Με τις δοκιμασίες, τον από μηχανής θεό, τον ήρωα, την κάθαρση και την διδαχή που του πρέπει.

Η γκρίζα αλεπουδίτσα  είναι όλοι εκείνοι οι μικροί ή μεγάλοι άνθρωποι που γεννήθηκαν  με κάποια ιδιαιτερότητα και η κοινωνία μας δεν τους αποδέχθηκε. Είναι εκείνα τα μικρά παιδιά που χλευάζονται για το τίποτα. Που κάποιοι δεν βλέπουν τις δικές τους ατέλειες και ελαττώματα  και πληγώνουν ασύστολα τους άλλους.

Το ξέρατε πως τα μικρά αλεπουδάκια γεννιούνται με γκρίζο τρίχωμα και την ημέρα της ενηλικίωσής τους γίνονται …κόκκινα;  Να λοιπόν ένας ακόμη συμβολισμός του πολύ σπουδαίου παραμυθιού της Λίλης Λαμπρέλλη. Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ενήλικη μέσα από «χρώμα», αδυναμίες, και μαθήματα ζωής…

Πόσα συναισθήματα είναι γεμάτο τούτο το βιβλίο; Πόσες διδαχές ;

Φόβος, ντροπή, χαμηλή αυτοπεποίθηση, κοροϊδία, ψέμα, κακομεταχείριση, προσβολές και ελάχιστη ως ανύπαρκτη εν συναίσθηση. Από την άλλη μεριά έχει εκείνη τη μαγική στιγμή που συμβαίνει σε όλους, που μια ασήμαντη λεπτομέρεια, μια κουβέντα, μια κίνηση δίνει δύναμη, ώθηση προς τα πάνω και η λύπη αντικαθίσταται από τη χαρά. Η περιφρόνηση από τον θαυμασμό, η ασχήμια γίνεται  ομορφιά της όψης μα και της ψυχής.

Κανείς δεν πρέπει να μιλάει άσχημα σε κανένα. Κανείς δεν πρέπει να πληγώνει τον άλλο. Ο κάθε άνθρωπος είναι μια προσωπικότητα μοναδική και ξεχωριστή και δεν έχουμε το δικαίωμα να τον κρίνουμε για την εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά του. Μόνο ίσως για το έργο του…

Η Λίλη Λαμπρέλλη  γράφει ένα παραμύθι γεμάτο αλήθειες και συμβολισμούς.

Θέλει θάρρος να αντιμετωπίσεις τους εχθρούς σου. Θέλει κότσια να ξαναρχίσεις από το μηδέν. Έχει όμως μεγάλη σημασία να το κάνεις και να μην παραδοθείς στην μιζέρια και την κακή επιρροή από τον άλλο.

Η Κέλλυ Ματαθία Κόβο ζωγράφισε πάλι μια αλεπού που αποκλείεται να ξεχαστεί. Χρώμα, σχέδιο και έμπνευση ζηλευτή. Αρμονία, σύνθεση και αποτέλεσμα μοναδικά.   Ο συνδυασμός της εικόνας με το κείμενο απόλυτα ταιριαστός. Πάρα πολύ δυνατές και απερίγραπτα όμορφες εικόνες. Εξαιρετική η εμφάνιση ενός μικρού κοριτσιού διακριτικά σε πολλά σαλόνια εικονογράφησης με αποκορύφωμα το …τέλος!

Για εκείνο το «Βulling» που καλά κρατεί στα σχολεία, περισσότερο από ποτέ ακόμα και την φετινή χρονιά η μικρή αλεπουδίτσα είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Να μιλάτε για αυτά που σας κάνουν. Οι συμβουλές των ανθρώπων που μας αγαπούν ή μας γνωρίζουν καλά είναι βάλσαμο ψυχής και ανάταση στην ψυχολογία μας.

Λίλη Λαμπρέλλη  καταπληκτικό και αυτό το παραμύθι. Τροφή για σκέψη και πράξεις!

Εργαλείο ξεχωριστό η ανάγνωσή του σε μια σχολική τάξη!

Δραματοποίηση με εναλλαγή ρόλων, πολλή κουβέντα για συναισθήματα ιδιαίτερα για τη  απόρριψη και την αποδοχή. Παιχνίδια με την αλεπού και συνέχιση της ιστορίας.

(Πιάσαμε το παραμύθι από το τέλος ! Συναντήσαμε στο δάσος την μικρή γκρίζα αλεπού και το κάθε παιδί ήταν ένα διαφορετικό ζώο. Ο καθένας είπε την γνώμη του για το πως την βλέπει. Στο τέλος που η αλεπού μεταμορφώνεται πάλι είπαμε την άποψη μας)

Να το διαβάσετε σε όλα τα παιδιά…

Άλλωστε οι καλές ιστορίες πρέπει να μοιράζονται και να φτάνουν παντού!

Διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα: https://www.patakis.gr/files/1194832.pdf

**Το Ποτάμι, Tom Percival, εκδόσεις Ίκαρος

 Ρόουαν είναι ένα μικρό αγόρι που ζει σε τόπο ζηλευτό κι ένα ποτάμι καθορίζει τη μέρα, τη ζωή, την ψυχή του, τα συναισθήματά του. Κάποιες μέρες το ποτάμι είναι ήσυχο, άλλοτε ζωηρό και παιχνιδιάρικο ή άγριο και θυμωμένο, όπως κι ο Ρόουαν. Ώσπου ήρθε εκείνος ο βαρύς χειμώνας με χιόνι, αέρα και κρύο πολύ που το ποτάμι πάγωσε! Κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να βοηθήσει το ποτάμι και τον Ρόουαν να μην νιώθουν τόση παγωνιά και λύπη… Ίσαμε το επόμενο φθινόπωρο που ένας απλός ήχος μέσα από τις φυλλωσιές της βατομουριάς ήταν αρκετός να τα αλλάξει όλα. Το μικρό πληγωμένο πουλάκι έδωσε νόημα στη ζωή του Ρόουαν ώσπου έγινε τελείως καλά και ο μικρός μας φίλος το ελευθέρωσε…

Το γέλιο επέστρεψε από σιγανό σε πλατύ και τρανταχτό, τόσο πολύ  που η επιφάνεια του ποταμιού έσπασε σε μεγάλα κομμάτια! Και τότε ο Ρόουαν κατάλαβε…

Άλλη μια μαγική, τρυφερή, συγκινητική κι αληθινή ιστορία από το μάγο των συναισθημάτων στα βιβλία Tom Percival.
Με εξαιρετικό και απλό λόγο και με εικονογράφηση που μαγνητίζει βλέμματα και ψυχές ο συγγραφέας αποδίδει πλήρως μια συναισθηματική κατάσταση με πολλές διακυμάνσεις, αλλαγές και λύτρωση.

Συμβολικό το ποτάμι, πηγή ζωής, φιλοσοφίας απόσταγμα και παράδειγμα εναλλαγής καταστάσεων.

Ένα βιβλίο που θα δώσει έναυσμα στην σχολική τάξη για να μπορέσουν τα παιδιά να εκφράσουν δικές τους συναισθηματικές καταστάσεις. Η φιλία, η αλληλεγγύη, η προσφορά. Η λύπη, η μοναξιά, η κακή διάθεση που αναζητούν μικρές καθημερινές χαρές.  Όταν επικεντρωθούμε σε ένα στόχο καταφέρνουμε πολλά από εκείνα που μας ήταν  αδύνατον να καταλάβουμε πως ήμασταν ικανοί.

• Μπείτε στον κόσμο του Tom Percival και του Ρόουαν
• Ζωγραφίστε τα συναισθήματα σας
• Μιλήστε για όσα σας απασχολούν
• Δώστε χρώματα και πινέλα στα παιδιά και φτιάξτε το δικό σας ποτάμι και δέντρο της ζωής
• Μιλήστε για τα ζώα, αδέσποτα, πληγωμένα και βρείτε τρόπους να τα βοηθήσετε
• Παρατηρείστε τις εναλλαγές του ποταμιού ή της θάλασσας που είναι δίπλα σας, ανάλογα με τον καιρό, τις εποχές, την ώρα.
• Βρείτε τρόπους έκφρασης των συναισθημάτων που δεν είναι οι συνήθεις.

Ψάξτε το βιβλίο και μαγευτείτε από τις εικόνες και το κείμενο. Απαραίτητο βιβλίο σε μια σχολική βιβλιοθήκη.

Διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα  : https://issuu.com/ikarosbooks/docs/9789605724320

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/